“De maatschappij bepaalt wat we belangrijk en mooi vinden, waar we waarde aan hechten. Je kunt die dominante blik verrijken door andere waardes toe te laten, open te staan voor andere versies van schoonheid. Maar ik merk de neiging om de wereld vanuit slechts één perspectief te bekijken. Belicht juist alle kanten, dan krijg je meer en rijkere verhalen, én een bredere visie. Daarvoor moet je andere culturen aan het woord laten. Toon voorbeelden, dan leer je ook dat je je verhaal kunt vertellen. Dat je
verhaal er mag zijn en ertoe doet.
Slavernij wordt nog te vaak niet erkend, er is te weinig informatie over te vinden en daardoor kunnen mensen zich niet goed inleven. Het gevolg daarvan is dat de reflectie ontbreekt en dat leidt ertoe dat de generaties van nu nog altijd dagelijks de effecten van het slavernijverleden voelen. Je moet harder werken, beter je best doen en je wordt niet altijd serieus genomen als je andere meningen probeert te laten zien. Omdat mensen er vaak niet genoeg vanaf weten. Daardoor ontstaat angst, wordt het iets ongemakkelijks.
De oplossing? Begin met het onderwijs – vertel over de slavernij én over de doorwerking daarvan in onze huidige samenleving. We moeten die brede basiskennis bereiken over alle culturen die in ons land te vinden zijn. Geef niet langer les vanuit één perspectief, maar geef mee dat er vele manieren zijn om te kijken. Dat betekent wel dat we de conventies los moeten laten, maar er is nog nooit iets baanbrekends bereikt door vast te houden aan het conventionele. Je hebt creatieve oplossingen nodig en die vind je niet in dat wat al bestaat.”
