“Ik ben op Curaçao geboren, opgegroeid in Breda en Rotterdam. Toen ik eenmaal uitging, merkte ik dat alles in hokjes zat. Iedereen had zijn eigen plek; het mixte niet en het deurbeleid was erop gericht die segregatie in stand te houden. Maar het was raar dat de helft van je matties in de ene club welkom was en in de andere niet. Zeker toen we ontdekten dat we elkaars muziek tof vonden. Witte vrienden luisterden ook naar rap, donkere ook naar house. Wij zaten niet in hokjes; als we gingen stappen werden we hokjes ingeduwd. In 2000 ben ik Urban Groovezz begonnen, een feestavond voor iedereen. We draaiden van R&B tot house en van disco tot rock. Ik wilde een brug slaan, tegen het beleid ingaan, gesprekken mogelijk maken.
Dat ben ik blijven doen in alle projecten die ik opzet. Ik maak het makkelijk om van elkaar te leren en elkaar te leren kennen. Je komt voorbij je angsten en je vooroordelen als je praat met elkaar. Eten is ook een verbinder. Ik weet nog dat we elke zondag naar mijn oma gingen. De tafel stond vol eten en de hele familie kwam. Op straat heb ik een groot netwerk, dus daar wilde ik dat gevoel ook oproepen. Dat werd Smells good in the hood, een event annex restaurant. We koken Creools en Cajun. Soulfood met Afrikaanse roots, die tijdens de slavernij werd aangevuld en uitgebreid met wat ze op en rond de plantage vonden. Vrouwen staken kruiden die ze vonden in hun haar en ’s avonds werd ermee geëxperimenteerd in de keuken.
Dat is onze traditie en die houd ik in de keuken levend. Je schept bij ons ook nooit voor jezelf op maar voor een ander. Zo ontstaan de gesprekken vanzelf en komt die lach op de gezichten. Zo leer je de ander écht kennen en begrijpen.”
Foto door Daphne van Drenth
